بیماریهای گوش در سگ
عفونت های گوش:
این بیماری در سگ های دارای گوش های آویزان که از پوشش مویی بلندی برخوردارند متداول است. در این حالت محیط مرطوب و تاریک مجرای گوش حیوان زمینه لازم جهت رشد باکتری ها و قارچ ها و انگل ها را فراهم می آورد. همچنین ترشح بیش ازحد موم، تحریکات ناشی از آلرژی و اجسام خارجی در گوش نیز می تواند مشکلاتی را ایجاد نماید. بعضی نژادها مستعد ابتلا به چنین مشکلاتی هستند. در این عارضه گوش عفونی و دردناک و متورم شده و بوی نامطبوعی از آن به مشام می رسد. ممکن است سگ به گوش مبتلا چنگ زده و سرش را تکان دهد. علاوه بر آن در این حالت حیوان سر خود را به طرف گوش مبتلا خم می نماید. اگر به داخل گوش نگاهی بیاندازید می توانید موادی چرک مانند را که به طرف مجرای گوش ترشح می شوند ببینید البته در بسیاری از موارد ترشحات چرکی در عمق گوش بوده و به علت شکل خاص مجرای گوش سگ فقط با اتوسکوپ قابل دید می باشد به هرحال جهت درمان در این گونه موارد باید گوش درگیر را شستشو داد. در این صورت به منظور خارج کردن ترشحات و اجسام خارجی باید سگ را بیهوش کرد و پس از تخلیه ترشحات استفاده از انتی بیوتیکهای موضعی و در موارد شدیدتر خوراکی نیز لازم است.
بهترین کار برای صاحبان حیوانات خانگی پیشگیری از وقوع عفونت گوش است و برای این منظور به خاطر داشته باشید که در هنگام شستشوی حیوان از ورود اب به داخل گوش او جلوگیری کنید ،هر چند وقت یکبار داخل گوش او را نگاه کنید و حتی انرا ببویید گرچه حضور چرک و یا بوی ان مراحل پیشرفته عفونت را نشان می دهد ،همچنین با استفاده از قطره های مخصوص پاک سازی گوش حیوانات خانگی(هرهفته یکبار و هربار چهار تا پنج قطره کافی است)نظافت گوش را انجام دهید و بالاخره اینکه درهرمراجعه به دامپزشک خود معاینه گوش حیوان را نیز از او بخواهید.
جرب های گوش :
جرب های گوش انگل های میکروسکوپی مجرای گوش هستند. نتیجه فعالیت آنها ترشحات قهوه ای رنگ می باشدکه به شدت موجب خارش می گردند. آلودگی به جرب های گوش به کمک پماد های ضد انگلی مخصوص گوش قابل درمان می باشد. درمان باید به طور منظم و روزانه به مدت چند هفته ادامه یابد. بدین منظور می توان از پودر های ضدکک نیز استفاده نمود.
هماتوم لاله گوش :
هماتوم گوش تورم نرمی است که به طور ناگهانی ظاهر شده و به دنبال آن خونریزی در غضروف گوش به وجود می آید. این عارضه بندرت دردناک شده و معمولا به دنبال مشکلات دیگر گوش مثل عفونت و یا جراحاتی که در اثر خراش های سر توسط خود سگ ایجاد می شود بروز می کند. گاهی نیز تکان های فوق العاده شدید ناحیه سر موجبات بروز این عارضه را فراهم می نماید. بیماری های خود ایمن هم می تواند در ایجاد این بیماری موثر باشد. با تخلیه ساده نمی توان عارضه را تحت درمان قرار داد. چرا که خیلی از هماتوم ها بایستی توسط روش جراحی باز شده لخته خون از آنها خارج گردد. سپس محل برش بخیه زده می شود. اگر با هماتوم کاری نداشته باشیم خون آن جذب خواهد شد ولی این حالت ظاهر بدی همچون گل کلم در گوش ایجاد می کند.
ناشنوایی :
سگ ها در اثر جراحات، عفونت ها و ناسازگاری های دارویی، صداهای بسیار بلند و یا با افزایش سن قدرت شنوایی خود را از دست می دهند. علاوه بر آن ممکن است توله ها در هنگام تولد ناشنوا بوده و یا قدرت شنوایی شان کم باشد. این موارد در گروه ناشنوایی های مادرزادی قرار می گیرند. یک یا هر دو گوش ممکن است دچار کری گردد. تشخیص کری در سگ ها فوق العاده مشکل می باشد. علائم برجسته آن شامل عدم واکنش سگ به تحریکات صاحب دام و یا عدم پاسخ سگ به صداهای بلند خارج از دید حیوان می باشد. مثلا در عفونت های باکتریایی گوش میانی یا داخلی می توان با استفاده از آنتی بیوتیک حیوان را تحت درمان قرارداد. همچنین دامپزشک قادر است با جراحی برخی انسداد های مجرای گوش را رفع نماید. کری های موقتی که در اثر ضربه یا صدای بلند ایجاد شده باشد با گذشت زمان بهبود می یابند.
تغذیه توله سگ
توله سگ در بدو تولد شدیدا به مادر وابسته است این وابستگی نه تنها از لحاظ خوراک بلکه از جهت حفظ دمای بدن و تامین امنیت و کاهش استرس نیز می باشد، بنابراین اگر به هر علت ناچارید یک توله تازا متولد شده را بدون مادرش نگهداری کنید باید نهایت دقت و توجه خود را بکار بندید.
در یکماه اول زندگی خوراک توله ها فقط شیر است.اگر شیر مادر به خاطر زیاد بودن تعداد توله ها کافی نبود و یا شما سرپرستی یک توله بدون مادر را بر عهده دارید میبایست به فکر تغذیه جایگزین و شیرمکمل باشید.
به یاد داشته باشید هرگز از شیر گاو برای توله سگ استفاده نکنید زیرا میزان چربی شیر گاو بسیار کمتر از شیر سگ است میزان پروتئین شیر گاو تقریبا نصف شیر سگ می باشد. کلسیم و فسفر در شیر سگ دو برابر شیر گاو است و نیز شیر گاو چه پاستوریزه و چه خام ، بعلت وجود لاکتوز ، اکثر توله ها را اسهال میکند و بنابراین غذای مناسبی برای توله سگ نیست.
میزان شیر دادن به توله سگ ها بدین شرح می باشد:
نژاد های کوچک تا پنج هفتگی ۶تا ۸ بار ۲۰ تا ۸۰ سی سی
نژاد های بزرگ تا پنج هفتگی ۶ تا ۸ بار ۶۰ تا ۱۲۰ سی سی
نکته مهم اینست که هر وقت متوجه شدید توله در هر سنی که بود با خوردن شیر مادرش وزن نمیگیرد، می بایست از جیره کمکی و مکمل استفاده شود. از نشانه های اصلی عدم دریافت غذای کافی میتوان به ایجاد سر وصدای زیاد ، عدم فعالیت و تحرک ، ویا عدم وزن گیری اشاره نمود.درصورت مشاهده این موارد حتما با دامپزشک تماس بگیرید.
تغییر جیره توله از شیر مادربه غذا میبایست در حدود سه تا چهار هفتگی انجام گیرد.برای تغییر جیره توله از شیر به غذا می بایست ابتدا غذای ابکی با کیفیت بالا به توله داد شود.برای اماده کردن این غذای ابکی میتوان یک قسمت غذای له شده خشک را با سه قسمت اب مخلوط نمود .اگر با غذای کنسروی می خواهید این نوع غذا را اماده کنید بهتر است دو قسمت غذای کنسروی را با یک قسمت اب مخلوط نمایید. حاصل میبایست چیزی شبیه به اب گوشت یا پوره شل شود.برای اینکه توله سگ بتواند غذای ابکی را بخورد می بایست ان را درظرف کم عمق ریخت .اگر توله تمایل به خوردن نشان نداد انگشت خود را داخل غذا زده وبه ارامی به لب یا دهان توله بمالید.
وقتی توله کم کم غذای ابکی را قبول کرد می بایست به صورت تدریجی قسمت اب را کاهش دهید تا قوام غذا سفت تر شود . در سن 6 هفتگی میتوان توله را کاملا از شیر گرفت و می بایست به توله یاد داد که اب بخورد .هرگز توله را زود تر از 6 هفتگی از مادرش جدا نکنید این کار باعث به وجود امدن اختلالات رفتاری و تغذیه ای در سنین بالاتر میشود.
میزا ن تغذیه توله های از شیر گرفته شده کاملا بستگی به سرعت رشد در آن نژاد دارد. از قرار دادن غذا به صورت دائمی در اختیار توله اجتناب نمایید.هر وعده غذایی میبایست 15- 20 دقیقه در اختیار توله سگ قرار داده شود و بعد از این زمان اگر چیزی باقی مانده بود ان را بردارید. از هنگام از شیر گرفتن تا سن 4- 6 ماهگی (یا 9 ماهگی در نژادهای غول پیکر مانند گریت دین) می بایست سه بار در روز یعنی هر 8 ساعت به توله غذا داد و بعد از ان 2 بار در روز.
توجه داشته باشید اگر به نژادهای بزرگ جثه بیشتر از میزان احتیاج غذا داده شود میتواند باعث عدم هماهنگی وزن گیری و رشد سیستم اسکلتی –عضلانی گشته که باعث ایجاد اختلال در شکل گیری استخوانها میشود .
از هنگام از شیرگرفتن تا زمان بلوغ توله های نژاد بزرگ و غول پیکر می بایست میزان غذا طوری تنظیم شود که توله یک رشد متناسب و متوسط داشته باشد. بهترین نوع غذا برای این نژادها غذاهای تجاری مخصوص توله همان نژاد میباشد.
انواع قلاده ضد پارس
متاسفانه امروزه بدلیل مشکلات و گرفتاریهای زندگی روزمره بسیاری از افراد نه تنها وقت کافی برای تربیت حیوانات خانگی خود ندارند بلکه حوصله اینکار را هم ندارند به همین خاطر بسیاری از افراد مجبورند سگی را که خیلی هم دوستش دارند به خاطر اینکه زیاد پارس میکند تنبیه کنند و یا حتی ازمحیط زندگی خود دور کنند.
به هر حال در صورت وجود چنین مشکلی یکی از اخرین راهکارها استفاده از قلاده شوکر است که انواع ان را بدون قضاوت در مورد اینکه اینکار اخلاقی است و موجب اذار حیوان نمی شود به شما معرفی می کنم:
قلاده ضد پارس پاششی (اسپری): این نوع قلاده دور گردن سگ بسته شده و دارای اسپری می باشد که درون آن از سنبل هندی پر شده که بطور فوق العاده ای موثر می باشد. وقتی که سگ پارس می کند این قلاده جلوی بینی او کمی از ماده اسپری (سنبل هندی) را می پاشد. صدای پیس اسپری آنها ترسانده و همچنین از بوی آن نیز خوششان نمی آید ، اکثر سگها دلیلش را بخوبی می فهمند ودیگر پارس نمی کنند. تحقیقات نشان داده است که قلاده پاششی دو برابر قلاده شوک دهنده موثر است.
قلاده ضد پارس شوک دهنده: این نوع قلاده دور گردن سگ بسته شده و دارای باطری می باشد. این قلاده به فعالیت صدا حساس بوده و هر بار سگ پارس کند باطری درون آن باعث یک شوک کوچک الکتریکی می شود. فقط زمانی به او شوک وارد می شود که پارس کند ، پس خیلی زود سگ علت شوک را فهمیده و از پارس کردن اجتناب می کند.
قلاده ضد پارس صوتی: این قلاده دور گردن سگ بسته شده و به صدای پارس سگ واکنش نشان می دهد. و هر وقت که پارس کند این قلاده از خودش صدایی با تن بالا ایجاد می کند که باعث اذیت سگ می شود که این عمل سبب می شود ، تا زمانی که قلاده دور گردن سگ بسته است ، پارس نکند.
برنامه واکسیناسیون حیوانات خانگی
| نوع حیوان | سن | نوع واکسن | تکرار |
| سگ |
دو ماهه سه ماهه |
پلی والان پلی والان+هاری |
یک ماه بعد سالانه |
| گربه |
دو ماهه سه ماهه |
پلی والان پلی والان+هاری |
یک ماه بعد سالانه |
طوطی |
احتمال شوک وجود دارد | ||
جوندگان |
احتمال شوک وجود دارد | ||
کبوتر |
|
نیوکاسل |
هر شش ماه |
• واکسن پلی والان سگ شامل ( دیستمپر، پارواویروس، هپاتیت، پاراآنفلوانزا، لپتوسپیروز، و آدنو ویروس)
• واکسن پلی والان گربه شامل ( رینوتراکئید، کلسی ویروس، پن لکوپنی)
اهمیت چکاپ ها و معاینات سلامت دوره ای، برای حیوانات خانگی
هر حیوان بنا بر اقتضای سنش در هر دوره از زندگی احتیاج به رسیدگی های مختلف دامپزشکی دارد. شایان ذکر است که هر سال از زندگی سگ و گربه برابر تقریبا هفت سال زندگی انسان است و اگر حیوان 1 سال به دامپزشک مراجعه نکند مثل این است که یک انسان 7 سال پزشک نرفته است. اگر سالی دوبار سگ یا گربه به دامپزشک مراجعه کنند یعنی هر سه سال و نیم یکبار یک انسان به پزشک مراجعه میکند. به همین خاطر حداقل دو بار در سال حیوان را برای بازدید های دوره ای به مراکز دامپزشکی ببرید.
همه ی ما می دانیم که پیشگیری کردن از بیماری یا شناسایی آن در مراحل ابتدایی، بسیار بهتر از درمان کردن آن در زمانی است که بیماری فرصت پیشروی تا مراحل حاد را پیدا کرده است. محافظت از سلامت به شکل پیشگیرانه، روی یک برنامه ی منظم، کمک خواهد کرد که شما بتوانید دقیقا همین کار را انجام دهید و خودتان و حیوان خانگی خود را از رنج بی مورد و یک هزینه ی مالی سنگین، در امان نگه دارید. درست همانگونه که معاینات بالینی سالانه، برای انسان ها توصیه می گردد، برای حیوانات خانگی نیز قابل توصیه است. هر حیوان خانگی باید حداقل یک بار در سال معاینه شود و وضعیت نگهداری و رژیم غذایی او توسط دامپزشک مورد بازبینی قرار گیرد.
- در حین معاینات بالینی سالانه (یا 6ماهه)، شما باید این ابعاد از نگهداری، تغذیه و سلامت حیوان خانگی خود را به همراه دامپزشک، مرور نمائید:
• چند وقت است که از این حیوان نگهداری می کنید؟
• این حیوان از کجا و چگونه به دست شما رسیده؟
• چه حیوانات دیگری را در خانه نگهداری می کنید؟ آیا آن ها، در کنار هم هستند؟ وضعیت و سوابق سلامت آن ها به چه صورت بوده است؟
• دمای محیط زندگی، رطوبت نسبی منابع آب/رطوبت.
• رژیم غذایی مشخص، شامل نام برند های مورد استفاده و محلی که خوراک از آنجا خریداری می شود؛ چه غذایی و به چه میزان در اختیار حیوان قرار می گیرد و چه میزان از آن توسط او خورده می شود؟ تناوب و دفعات غذا دهی به چه صورت است؟
• استفاده از مکمل های تغذیه ای (ویتامین ها، مینرال ها، تشویقی ها) - نوع، نام تجاری محصول و میزان مصرفی
• هر گونه مشکل پزشکی مورد ملاحظه (ترشحات، تغییرات در دفع، سابقه ی بلع اشیاء غیر خوراکی، جراحات، برآمدگی ها یا برجستگی ها و ...)
اگر دامپزشک شما، بیشتر از آنکه بیمار شما را معاینه کند، زمان را به صحبت کردن با شما اختصاص می دهد، تعجب زده نشوید! بیشتر بیماری ها در حیوانات، با وضعیت نگهداری و مشکلات تغذیه ای مرتبط هستند. بنابراین، این یک مسئله ی حیاتی است که باید میان شما و دامپزشک، مرور شود. در حین صحبت هایی که می کنید، اطمینان حاصل نمایید که هر پرسشی که درباره ی سلامت و مراقبت از حیوان خود دارید، مطرح کنید. حالا زمان آن است که از تخصص دامپزشک خود، نکاتی را بیاموزید.
- معاینات دوره ای دامپزشکی معمولا شامل این موارد است:
• ثبت کردن وزن
• معاینات بالینی شامل پوست، چشم ها، سوراخ های بینی، ، محوطه ی دهانی، گوش ها، اندام ها، پاها، استخوان ها، مخرج و دم.
• ملامسه ی عضلات سینه، شکم
• گوش کردن به صدای قلب وتنفس
• اخذ درجه حرارت بدن