رژیم غذایی لاک پشت

ژیم غذایی لاکپشت

در مورد تغذیه لاکپشت رژیم غذایی به دو شکل لاکپشتهای نوزاد و لاکپشتهای بزرگتر از یکسال تعریف می شود علت ان هم عدم تطابق دستگاه گوارش لاکپشتهای زیر یکسال برای هضم مواد غذایی گیاهی است. 

برای یک لاک پشت نوزاد بهترین غذا پلت و نوزاد ماهی و یا ماهی های کوچک کامل زنده یا لاشه تازه ماهی است. استفاده از سبزیجات و غذاهای دیگر برای لاک پشتهای نوزاد ( کوچکتر از یک سال ) فقط باید به عنوان تنوع غذایی استفاده شود و بخشی کوچکی از رژیم غذایی لاکپشت را شامل شود.

 کرم خونی منجمد (که می توانید از فروشگاههای ماهیان اکواریومی تهیه کنید) بسیار مورد علاقه لاک پشت بوده و می تواند به عنوان مشهی در مورد لاک پشت های بی اشتها استفاده شود ولی غذای کاملی نبوده و به هیچ عنوان نباید زیاد مصرف شود.

برای لاک پشتهای بزرگتر از یک سال باید از پلت و سبزیجات به طور یک روز درمیان استفاده شود. سبزیجات توصیه شده برای لاکپشت شامل کاهو، ریحان، هویج، کدو، خیار می باشد.

در صورت عدم استفاده از پلت در غذای روزانه استفاده از غذاهای دیگر مانند ماهی کوچک زنده و یا لاشه تازه ماهی، کنسرو ماهی و میگوی خشک شده می تواند رژیم غذایی مناسبی را برای لاک پشت به همراه داشته باشد.

مصرف میوه جات نظیر هندوانه، خربزه ، طالبی، سیب و موز یکبار در هفته برای رژیم غذای لاک پشت مکمل بسیار خوبی است است و برای تامین کلسیم نیز باید همواره کف دریا که به قطعات کوچک خرد شده در اختیار لاک پشت قرار داده شود.

رژیم غذایی توله سگ

تغذیه توله سگ

توله سگ در بدو تولد شدیدا به مادر وابسته است این وابستگی نه تنها از لحاظ خوراک بلکه از جهت حفظ دمای بدن و تامین امنیت و کاهش استرس نیز می باشد، بنابراین اگر به هر علت ناچارید یک توله تازا متولد شده را بدون مادرش نگهداری کنید باید نهایت دقت و توجه خود را بکار بندید.

در یکماه اول زندگی خوراک توله ها فقط شیر است.اگر شیر مادر به خاطر زیاد بودن تعداد توله ها کافی نبود و یا شما سرپرستی یک توله بدون مادر را بر عهده دارید میبایست به فکر تغذیه جایگزین و شیرمکمل باشید.

 به یاد داشته باشید هرگز از شیر گاو برای توله سگ استفاده نکنید زیرا میزان چربی شیر گاو بسیار کمتر از شیر سگ است میزان پروتئین شیر گاو تقریبا نصف شیر سگ می باشد. کلسیم و فسفر در شیر سگ دو برابر شیر گاو است و نیز شیر گاو چه پاستوریزه و چه خام ، بعلت وجود لاکتوز ، اکثر توله ها را اسهال میکند و بنابراین غذای مناسبی برای توله سگ نیست.

میزان شیر دادن به توله سگ ها بدین شرح می باشد:

نژاد های کوچک      تا پنج هفتگی      ۶تا ۸ بار      ۲۰ تا ۸۰ سی سی

نژاد های بزرگ      تا پنج هفتگی       ۶ تا ۸ بار    ۶۰ تا ۱۲۰ سی سی

نکته مهم اینست که هر وقت متوجه شدید توله در هر سنی که بود با خوردن شیر مادرش وزن نمیگیرد، می بایست از جیره کمکی و مکمل استفاده شود. از نشانه های اصلی عدم دریافت غذای کافی میتوان به ایجاد سر وصدای زیاد ، عدم فعالیت و تحرک ، ویا عدم وزن گیری اشاره نمود.درصورت مشاهده این موارد حتما با دامپزشک تماس بگیرید.

تغییر جیره توله از شیر مادربه غذا میبایست در حدود سه تا چهار هفتگی انجام گیرد.برای تغییر جیره توله از شیر به غذا می بایست ابتدا غذای ابکی با کیفیت بالا به توله داد شود.برای اماده کردن این غذای ابکی میتوان یک قسمت غذای له شده خشک را با سه قسمت اب مخلوط نمود .اگر با غذای کنسروی می خواهید این نوع غذا را اماده کنید بهتر است دو قسمت غذای کنسروی را با  یک قسمت اب مخلوط نمایید. حاصل میبایست چیزی شبیه به اب گوشت یا پوره شل شود.برای اینکه توله سگ بتواند غذای ابکی را بخورد می بایست ان را درظرف کم عمق ریخت .اگر توله تمایل به خوردن نشان نداد انگشت خود را داخل غذا زده وبه ارامی به لب یا دهان توله بمالید.

وقتی توله کم کم غذای ابکی را قبول کرد می بایست به صورت تدریجی  قسمت اب را کاهش دهید تا قوام غذا سفت تر شود . در سن 6 هفتگی میتوان توله را کاملا از شیر گرفت و می بایست به توله یاد داد که اب بخورد .هرگز توله را زود تر از 6 هفتگی از مادرش جدا نکنید این کار باعث به وجود امدن اختلالات رفتاری و تغذیه ای در سنین بالاتر میشود.

میزا ن تغذیه توله های از شیر گرفته شده کاملا بستگی به سرعت رشد در آن نژاد دارد. از قرار دادن غذا به صورت دائمی در اختیار توله اجتناب نمایید.هر وعده غذایی میبایست 15- 20  دقیقه در اختیار توله سگ قرار داده شود و بعد از این زمان اگر چیزی باقی مانده بود ان را بردارید. از هنگام از شیر گرفتن تا سن 4- 6 ماهگی (یا 9 ماهگی در نژادهای غول پیکر مانند گریت دین) می بایست سه بار در روز یعنی هر 8 ساعت به توله غذا داد و بعد از ان 2 بار در روز.

توجه داشته باشید اگر به نژادهای بزرگ جثه بیشتر از میزان احتیاج غذا داده شود میتواند باعث عدم هماهنگی وزن گیری و رشد سیستم اسکلتی –عضلانی گشته که باعث ایجاد اختلال در شکل گیری استخوانها میشود .

از هنگام از شیرگرفتن تا زمان بلوغ توله های نژاد بزرگ و غول پیکر می بایست میزان غذا طوری تنظیم شود که توله یک رشد متناسب و متوسط داشته باشد. بهترین نوع غذا برای این نژادها غذاهای تجاری مخصوص توله همان نژاد میباشد. 

رژیم غذایی سنجاب

تغذیه سنجاب

سنجاب ها و به طور کلی حیواناتی که در جنگل و بر روی درخت زندگی می کنند به دلیل دسترسی به دورترین شاخه های درختان و نیز امکان حضور در سطح زمین معمولا یک رژیم غذایی بسیار متنوع دارند به همین دلیل جهت نگهداری از انها در محیط خانه باید رژیم غذایی انها را به شکلی متنوع، استاندارد و بالانس شده تامین کرد.

سنجاب معمولا در مقابل تغییر ناگهانی خوراک حساس بوده و برای اضافه کردن هر ماده غذایی به خوراک نیازمند گذر زمان و اضافه نمودن تدریجی این ماده غذایی می باشد.همچنین در مقابل کاستی های غذا تا حد ممکن مقاومت نموده و به اصطلاح از بدن خود مایه می گذارد و هیچ تغییر ظاهری را نشان نمی دهد و گاهی بروز علائم همراه با صدمات جبران ناپذیری در بدن او می باشد.

در خوراک سنجاب نباید طبق سلایق او پیش رفت و اجازه داد تا به شکل انتخابی هر غذای را که بیشتر می پسندد میل کند چرا که بالانس جیره غذایی برای سلامت سنجاب بسیار مهم است.سنجاب موجودی گیاه خوار و دانه خوار می باشند.بر همین اساس طیف وسیعی از دانه ها،میوه ها و سبزیجات را می خورد.

گندم ،ذرت ،جو ،برنج ،لوبیا ،عدس ،ماش ،تخمه آفتابگردان،بادام ،گردو، فندق، پسته، بلوط ومیوه هایی مانند سیب،انگور،توت فرنگی، گلابی وسبزیجاتی نظیر کاهو وکلم، جعفری ، کرفس همگی میتوانند مورد استفاده سنجاب قرار گیرند.اما نکته بسیار مهم در تغذیه سنجاب تنوع غذایی و میزان مصرف هر ماده غذایی است.

میزان دانه های روغنی (نظیر تخمه افتابگردان ،بادام ،گردو و... )نباید از10% خوراک سنجاب فراتر رود زیرا این مواد علاوه براینکه بدلیل دارا بودن فسفر زیاد موجبات پوکی استخوان را در سنجاب فراهم می اورد، بدلیل درصد بالای چربی باعث بیماری کبد چرب و عواقب ناشی از ان می شود.

سنجابهایی که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند به شدت با کمبود کلسیم و پوکی استخوان مواجهند به همین دلیل در رژیم غذایی انها همواره باید یک منبع کلسیم در نظر گرفته شود که بنابر ذائقه سنجاب می توان از ماست یا پنیر کم چرب، شیر خشک، کشک ویا بلوکه های معدنی مخصوص حیوانات استفاده نمود.مصرف این گروه غذایی به میزان 5-10% رژیم غذایی کافی است.  

رشد دندانهای پیش سنجاب یکی دیگر از مشکلات سنجابهای خانگی است به همین دلیل مصرف خوراکهای سفت و پوسته دار علاوه بر سرگرم کردن سنجاب باعث سایش دندانها شده و از بلند شدن بیش از حد انها جلوگیری می کند.همچنین برای این منظور می توان از خوراکهای مخصوص جوندگان که به صورت پلتهای فشرده و سخت می باشد نیز استفاده نمود ،این مواد به دلیل دارا بودن مقادیر بالای پروتئین و انرژی می تواند بخش مهمی از خوراک سنجاب و حدود40-50% انرا شامل شود.

باقیمانده غذای روزانه شامل میوه ها و سبزیجات و به میزان کمی از دانه های یاد شده می باشد.لازم بذکر است از این گروه به مقدار کم اما با تنوع بالا در اختیار سنجاب قرار گیرد. 

زژیم غذایی همستر

رژیم غذایی همستر

               

همسترها در ظاهر حیواناتی پرخور و همه چیز خوار هستند ولی این بدان معنی نیست که نباید برای رژیم غذایی اهمیت خاصی قایل شویم. بلکه راز افزایش عمر همستر در نحوه نگهداری و تغذیه ان می باشد.

گندم،جو،برنج ، ذرت یکی از اجزاء غذایی همستر است  که میتواند تا 35% جیره را تامین کند این مواد را میتوان به صورت خشک یا پخته در اختیار همستر قرار داد.

سبزیجات و میوه ها نیز بخش دیگری از غذای همستر را تشکیل می دهد و میتوان 25تا 30% جیره را به این مواد اختصاص داد. از این گروه می توان کاهو،خیار، فلفل دلمه ،انواع کلم ،هویج، سیب، گلابی و... را نام برد.اصولا همسترها با میوه های ترش و پر اب میانه ای ندارند.با در نظر گرفتن این حجم از سبزیجات و میوه ها در غذای روزانه عملا همستر نیازی به اب ندارد و میتوان ظرف اب را از داخل قفس خارج کرد.

پلتهای مخصوص همستر به دلیل دارا بودن پروتیین بالا و غنی کننده های ویتامینه و معدنی برطف کننده بسیاری از نیازهای همستر است و توصیه می شود حتما 30% از جیره به این مواد اختصاص یابد.

            

انواع اجیل نظیر تخمه، پسته، گردو، بادام و...به عنوان تنقلات و یا تشویقی بخش کوچکی از رژیم غذایی همستر می باشد که نباید در مصرف انها زیاده روی نمود.

اصولا به علت عادت همستر به انبار کردن مواد غذایی بهتر است بیشتر از غذاهای خشک استفاده شده و باقیمانده غذاهای ابدار و فاسد شدنی هر روز از داخل قفس جمع شود

رژیم غذایی خرگوش

رژیم غذایی خرگوش

اصولا خرگوش گیاهخوار است و باید رژیم غذایی انرا بر اساس مصرف گیاهان ،مخصوصا برگها  و ساقه ها و به میزان بسیار کمتر دانه های گیاهی قرار داد.مهمترین جزء غذا برای خرگوش ها علوفه است که باید همیشه به شکل خشک یا تازه در اختیار قرار گیرد.

در میان مواد علوفه ای بهترین نمونه یونجه است که بدلیل دارا بودن مقادیر بالای کلسیم مخصوصا در خرگوشهای در حال رشد بسیار مناسب است.

 سبزی و میوه های تازه (میوه های کم شیرین) مانند سبزی خوردن، کلم، گل کلم و کاهو و انواع سبزی های ریشه ای مانند هویج و ترب نیز جزء دیگری از رژیم غذایی خرگوش را تشکیل می دهد.

یک چهارم حجم غذای روزانه را می توان به پلتهای مخصوص جوندگان اختصاص داد که علاوه بر تامین پروتیین جیره به دلیل غنی شدن با ترکیبات ویتامینه و معدنی نقش مهمی در بالانس رژیم غذایی خرگوش دارد.

دندانهای خرگوش در تمام طول عمر رشد می کنند زیرا در محیط طبیعی خرگوش ها از علوفه خشبی و سخت تغذیه کرده و دندانهایشان مرتب ساییده و کوتاه می شود. به همین دلیل در خرگوش های خانگی در صورتی که با علوفه خشک فراوان تغذیه نشوند رشد دندانها تا حدی ادامه می یابد که دیگر خرگوش قادر به جویدن نبوده و در این حالت درمانی نیز قابل انجام نخواهد بود. به همین دلیل همواره باید پیش از هر غذای دیگری علوفه خشک در اختیار خرگوش قرار داده شود

ذرت تازه و یا خشک به صورت کامل و یا دان شده نیز می تواند بخشی از غذای غیر علوفه ای خرگوش را تامین کند. برگ های ذرت نیز می توانند بخشی از غذای علوفه ای را تامین کنند.

خرگوش ها به مواد غذایی شیرین علاقه زیادی دارند ولی مواد غذایی شیرین می توانند منجر به اسهال شدید و کشنده و یا از کار افتادن حرکت روده ها شوند به همین دلیل از هرگونه تغییر ناگهانی جیره غذایی و دادن مواد غذایی حاوی قند زیاد مثل میوه های شیرین و سیب زمینی و چغندر قند به خرگوش ها اجتناب نمایید.